Saturday, April 20, 2019

අවසන් නොවුනු කතාවක්

බීර විදුරුවක පෙන බුබුළු අතරින්
පා කරලන්නට සිතුවෙමි
හදවත පතුලේ කැලතෙන
රිදුම සිරවුම වේදනාව
ගැලුම් ගණනක් බීර
නිරපරාදේ දුක් විඳපු සැටි
ලඟා කර දෙනු නොහැකිව
මා සිතේ අරමුණ

උල් පිහි තුඩක් ගෙන
මස් ගොබයකට තද කලෙමි 
වේදනාවක් නොදැනේ
හදවත් කකියවන
පැරණි වේදනාවන්
රිදවයි උල් පිහි තුඩට වැඩියෙන්


පහනක් දැල්වූවා
යදිමින් දෙවියන්ට
නැති වගයි උන්ගේ පඬුපුල් ආසන
මගේ දුකට උණු වෙන්නේ
...

ඉතින් 
අල්ලා බැලුවෙමි  
මා  සුරත පහන් දැල්ලට...
නැත පුදුමයක් දෙවියනේ
මටත් නැත දැනෙන්නේ
පිලිස්සුමක වේදනාවක්
ඉතින් කෙලෙසක උණු වෙයි ද 
මගේ දුකට ඔබේ අසුන 

1 comment:

  1. This comment has been removed by a blog administrator.

    ReplyDelete