බීර විදුරුවක පෙන බුබුළු අතරින්
පා කරලන්නට සිතුවෙමි
හදවත පතුලේ කැලතෙන
රිදුම සිරවුම වේදනාව
ගැලුම් ගණනක් බීර
නිරපරාදේ දුක් විඳපු සැටි
ලඟා කර දෙනු නොහැකිව
මා සිතේ අරමුණ
උල් පිහි තුඩක් ගෙන
මස් ගොබයකට තද කලෙමි
වේදනාවක් නොදැනේ
හදවත් කකියවන
පැරණි වේදනාවන්
රිදවයි උල් පිහි තුඩට වැඩියෙන්
පහනක් දැල්වූවා
යදිමින් දෙවියන්ට
නැති වගයි උන්ගේ පඬුපුල් ආසන
මගේ දුකට උණු වෙන්නේ
...
...
ඉතින්
අල්ලා බැලුවෙමි
මා සුරත පහන් දැල්ලට...
නැත පුදුමයක් දෙවියනේ
මටත් නැත දැනෙන්නේ
පිලිස්සුමක වේදනාවක්
ඉතින් කෙලෙසක උණු වෙයි ද
මගේ දුකට ඔබේ අසුන
This comment has been removed by a blog administrator.
ReplyDelete