ආණ්ඩුවේ ඛෙහෙත් ශාලාවේ මෙන්ම , පෞද්ගලික රෝහලේ ද ගිලන් වූ දරුවන් කරපින්නා ගත් අම්මාත් තාත්තාත් සිත් තුළ ගින්දරින් දැවි දැවී සිටින්නේ උරමත අසනීපෙන් පීඩා විඳින ඔබ සුවපත් කරගන්නටයි. ගෙදරින් පිටවන මොහොතේ පටන් නැවත ගෙදරට පැමිණෙන තෙක් දෑස් රිදෙන තුරු මග බලාන සිටින්නී අම්මා ඔබ ගැන බිය වන්නීය. ඇයගේ බිය පහව යන්නේ ඔබගේ රුව පාර කෙළවර දුටු විටයි. මා ඔබ ගැන හොඳින් දන්නවා. ඔබ කෙසේවත් කවදාවත් මේ මිනිසුන් යයි කියා ගන්නා නොමිනිසුන් ගණයට වැටෙන්නේ නැහැ. ඒත් දයාබර දියණියෙනි, මේ ඔබ ජීවත්වන සමාජයේ වන සිදුවීමක්. නොසලකා හැරිය නොහැකි සිදු වීමක්. අප දෙමවුපියන්ට සලකන ක්‍රමවේද කොතෙක් වේද? ලෝකයේ කොහේවත් අනුගමනය නොකරන ඉතාමත් ශ්‍රෙෂ්ඨ ක්‍රමයකට අපි දෙමවුපියන්ට ගෞරව කරනවා.
දියණියෙනි, ගාථාවක් කියා සිය දෙමවුපියන් නමදින රටක් ඇත් නම් ඒ ඔබ දිනු මේ රටමය. ලෝකයේ කොහේ හෝ තැනක එය සිදු වන වා නම් එතැන ලාංකිකයෙකු ඉන්නවා. එහෙව් රටක මෙවන් නරුමයන් හැදී වැඩුනේ කෙසේද? මට නම් එය විසඳුමක් සොයා ගත නොහැකි ප්‍රශ්නයක්. දසමසක් කුසේ තබා රැකගත් අම්මාට ඔබ වඳින්නේ ඒ කිසි දා කළගුණ සලකා නිම කළ නොහැකි කර්තව්‍යය අගය කරන්නටයි. ආදරයෙන් වැළඳ සිප සනහා අප ආරක්ෂා කළ තාත්තාට ඔබ වඳින්නේ ඒ කළගුණ සැලකීමටයි. එවන් රටක ජීවත්වන අපට මේ අසන්නට ලැඛෙන්නේ මොනවාද?
අම්මාගේ ආදරය කෙතරම් බල ගතුද?
තාත්තා ගේ ආදරය කෙතරම් බලගතුද ?
මා අසා ඇති ඉතාමත් සංවේදී කතාන්තරයක් අද සටහන් කරන්නම්. අම්මා ගේ ආදරණීය පුතා විවාහ වුනා. ලේලිය ගෙදරට කැන්දා ගෙන ආවා. අලුත පැමිණි ලේලිය කවදාවත් නැන්දම්මාට ස්නේහවන්ත වන්නේ නැහැ. කාලය ගෙවෙත්ම ලේලිය ගැබිණියක වන ලකුණු පහළ කරන්නී ඇයට නානා විධ ආශාවන් පහළ වන්නේ ස්වභාව ධර්මය අනුවයි. නමුත් මේ කාන්තාවට පහළ වන්නේ ඉතාමත් අස්වාභාවික ආශාවක්. ඇයට අවශ්‍ය වන්නේ සිය සැමියා ගේ මවගේ හෘදය වස්තුව පිස ආහාරයට ගැනීමටයි. තම අස්භාවික ආශාව හෙළි කිරීමට නොහැකි වූ ඇය දිනෙන් දිනම කෘශ වෙනවා. දිගින් දිගටම ස්වාමියා ප්‍රශ්න කළ ද ඇය කිසිවක් ප්‍රකාශ කරන්නේ නැහැ. දැඩි පෙරැත්ත කිරීමකින් පසුව සිය ආශාව ස්වාමියාට හෙළි කරනවා. ඔහු පත් වන්නේ ඉතාමත් අසීරු අවස්ථාවකට. ඇය මිය යාවි යන බියෙන් ඔහු පෙළෙනවා. අවසානයේ දී ඔහු තීරණය කරනවා මවගේ හෘදය වස්තුව ලබා ගෙන බිරිඳ සනසන්නට. මේ අවාසනාවන්ත පුත්‍රයා මවට ආදරයෙන් කතා කරන්නේ ඇය කැලයට කැඳවාගෙන යාමට. පුතාගේ බහට අවනත වන අම්මා ඔහු සමග වනයට යනවා. වනයේ දී මව මරණයට පත්කොට හදවත ගලවා ගන්නා පුතු ගෙදර බලා පිටත් වෙනවා. ඔහු ගේ සිත සසලයි. ඒත් ඔහු ඒ බව අමතක කොට ඉක්මන් ගමනින් එනවා. මේ අවස්ථාවෙදි ඔහු පය පැකිලිලා වැටෙනවා. අත තිබූ හදවත ඈතට වීසි වෙනවා. ඔහුට තුවාල වෙනවා. තුවාලවල ලේ පිස දමා ගෙන හනිකට නැගිට ගන්නා ඔහු දිව යන්නේ හදවත හදා වඩා ගත් දෙමවුපියන් මහමග අතැර යන්නේ කෙසේද? මට නම් අදහා ගත නොහැකියි.අහුලා ගැනීමට. ඔහු ලඟා වෙනවා හදවතට.
— ඔයාට රිදුනද මගේ පුතේ?˜
වැලි ගොඩේ වැටී තිබූ අම්මාගේ හදවත කතා කරනවා.
දයාබර දියණියෙනි. සිහි එළවා ගෙන ජීවත් වන්න. ජීවිතය ඇඳ බැඳ ගත් අක්මුල් සිඳ බිඳ දමන අමන කොටසකට අයත් වන්න එපා. කළ ගුණ සැලකීම උතුම් ගුණාංගයක් බව මතක තබා ගන්න. ජීවිතය සුන්දර වන්නේ එය වින්දනය කෙරෙන පිළිවෙල අනුවයි. ඔබට හැකි වේවි අන් අයට ආදර්ශයක් වන්නට. මා ඔබ ගැන හොඳින් දන්නවා. ඔබ අම්මාට සහ තාත්තාට කෙතරම් ආදරේ ද යන වග. ඔවුන්ට ඔබේ ආදරය දැනෙන්නට හරින්න. එය වින්දනය කරන්නට ඉඩ හරින්න. ඒ ආදරය ඔවුන්ගේ ජීවිත සුන්දර කරනවා නොඅනුමානයි. එයින් පෙරළා ඔබට ලැඛෙන දේ පිළිබඳව ඔබ මොහොතක් සිතුවාද?
ආදරණීය දියණියෙනි, ඔබට පෙරළා ලැඛෙන්නේ ආශීර්වාදයයි. දෙමවුපියන්ගේ ආශීර්වාදය තරම් බලගතු විශ්ව ශක්තියක් තවත් නැත. ඒ සුවය විඳ ගැනීමට තරම් මගේ ආදරණීය දියණිය වාසනාවත් වේවා.
අදට සමු ගන්නා මා,
ඉන්ද්‍රානි වසන්තා පීරිස් නැන්දා
No comments:
Post a Comment